७ बैशाख, काठमाण्डौँ । विश्व कम्युनिष्ट नेतृत्वमा उल्लेखित एक स्वार्णिम नाम हो सि जिनपिङ । जुन जिउदो इतिहास हो । सामान्य राष्ट्र चिनालाई विश्वमाहाशक्ति राष्ट्रको रुपमा यिनले नै खडा गरेका हुन । यिनको जिवन अहिले विश्वका कम्युनिष्ट नेतृकालागि उदाहरण तथा कम्युनिष्ट विचार लिएका नयाँ पुस्ताका लागि प्रेरणा तथा महत्वपुर्ण पाठ बनेको छ ।
उनको राजनितिक जिवन, कुशल नेतृत्व साथै उनको पे्रम जिवन जो कोहीका लागि मार्गदर्शन बन्न सक्छ । उनको जिवनमा राजनितिक शिक्षा छ, अनुशानको पाठ छ । कुशल नेतृत्वको ज्ञान छ, उदाहरणिय प्रेमको कथा छ ।
आज यस्तै यस्तै चिनिया राजनेता सि जिनपिङको जिवनकालको एक सिकाईको किस्सा पस्तुत गर्दैछौँ ।
उनी भन्छन्ः
‘म सानो छँदा ज्यादै स्वार्थी थिए । सबै कुरामा म आफ्नो मात्र फाइदा हेर्थें । फलतः मलाई सबैले छोड्दै गए, साथीहरूले समेत छोडे । मैले कहिल्यै पनि आफ्नो गल्ती देखिन । सधैं अरुलाई दोष दिए र उनीहरूको निन्दामात्र गरे ।
एक ताका मेरा वुबाले मलाई जीवनमा अपनाउनु पर्ने तीन कुरा सिकाउनुभयो ।
एक दिन मेरा वुबाले चाउचाउ पकाएर दुई कचौरामा टेबुलमा राख्नुभयो । एउटा कचौरामाथी एउटा अन्डा थियो, अर्काे कचौरामाथी अन्डा थिएन । वुबाले मलाई एउटा कचौरा रोज्न दिनुभयो । उस बखत आकलझुकल मात्र अण्डा खाने अवसर जुथ्र्याे—चाडपर्वमा कित नयाँ वर्षमा । मैले सहजै अण्डा भएको कचौरा छाने ।
जब हामीले चाउचाउ खान थाल्यौ, मैले आफ्नो छनोटप्रति आफूलाई बधाई दिंदै खुसी हुँदै अण्डा खाए । मेरा वुबाले चाउचाउ खाँदै गर्नुहुँदा उहाँको कचौराको चाउचाउ भित्र दुइटा अण्डा देखियो ! मलाई ज्यादै पश्चाताप भयो ! आफूले हतार गर्दै कचौरा छानेकोमा । मलाई आफै देखी रिस उठ्यो ।
मेरा वुबाले मुस्कुराउँदै मलाई भन्नुभो, छोरा ! तिमीले बुझ्नु पर्छ, तिम्रा आँखाले देखेका कुरा सधै सत्य नहुन पनि सक्छन् । यदि तिमी अरुबाट फाइदा उठाउने उद्देश्य राख्छौ भने अन्ततः तिमीले गुमाउने छौँ ।
अर्काे दिन मेरा वुबाले फेरि दुई कचौरा चाउचाउ पकाउनुभयो र टेबुलमाथि राख्नुभयो । पहिलेजस्तै एउटा कचौरा माथि एउटा अण्डा थियो र अर्काे कचौरामा अण्डा थिएन ।
बुबाले मलाई भन्नुभयो, “छोरा तिमि कुनचाहिँ कचौरा राज्छौ ?”
यसपटक म चनाखो भए । मैले अण्डा नभएको कचौरा छानें र फुर्कँदै चाउचाउ खोतलेर हेरे । कचौराको पिंधमा एउटा पनि अण्डा थिएन । मेरा वाबुले मुस्काराउँदै मलाई भन्नुभयो, “प्रिय छोरा, तिमीले सधैँ अनुभवमाथि भर पर्नु हुँदैन किनभने कहिलेकही जीवनले धोका दिन सक्छ, छल गर्न सक्छ । तर तिमी रिसाउनु वा दुःखी हुन हुँदैन । यसलाई तिमीले एउटा शिक्षाको रुपमा ग्रहण गर्नु पर्छ । यो पाठ तिमीले पाठ्यपुस्तकबाट सिक्न सक्दैनौँ ।”
मेरा वुबाले तेस्रो दिन फेरि दुई कचौरा चाउचाउ पकाउनुभयो । एउटा कचौरामाथी एउटा अण्डा थियो र अर्काे कचौरामा अण्डा थिएन । वुबाले कचौरा टेबुलमाथि राख्दै मलाई भन्नुभयो, “प्रिय छोरा ! चाउचाउको एउटा कचौरा रोज, कुनचाहिँ कचौरा लिन्छौ ?”
यसपटक मैले वुबालाई भनें, वुबा, कचौरा तपाई रोज्नुस् । तपाईं घरमुली हुनुहुन्छ । परिवारमा सबैभन्दा बढी योगदान तपाईकै छ ।
मेरो वुबाले नाई–नास्ती नगरी एउटा अन्डा भएको कचौरा छान्नुभयो । मैले आफ्नो भाग चाउचाउ खाँदै गर्दा मनमनै सोचे “पक्का पनि यसपटक मैले अण्डा गुमाए !” तर मैले चाउचाउ खाँदै जाँदा कचौराको पिंधमा चाउचाउले छोपिएको दुइटा अण्डा देखेर म आश्चर्यमा परे !
मेरो वाबुले प्रेमपूर्वक मलाई हेरेर मुस्कुराउँदै भन्नुभयो, “प्रिय छोरा, तिमीले बुझ्नु पर्छ । जब तिमी अरुको भलाइको बारेमा सोच्छौ स्वाभाविक रुपमा तिम्रो पनि भलो हुनेछ ।”
त्यो दिनपछि, मैले सधैँ मेरा वुबाले भन्नुभएको यी तीन कुरालाई जीवनमा अपनाएको छु । मैले गर्ने हरेक कर्ममा सर्वप्रथम म अरुको भलाइ सोच्छु ।’
यो कथा इन्टरनेटमा उपलब्ध अङग्रेजी स्रोतबाट नेपालीमा अनुबाद गरिएको हो ।
सूचना विभाग दर्ता नंः १८२३/०७६-७७